Emma en Robert wilden graag een grote, gezellige lobbes in huis. Zo kwam er een Berner Sennenhond in hun leven. Ontmoet Milo!
Vertel eens, wie is jullie lieve viervoeter?
“Milo! (Je spreekt het op z’n Nederlands uit). Vanuit het nestje was de naam Bonno meegegeven, ook leuk, maar Milo vonden wij nog leuker! Milo is een hele blije Berner Sennenreu van anderhalf jaar oud.”
En wie zijn jullie als eigenaar?
“Wij zijn Emma en Robert! Emma werkt in het ziekenhuis en Robert in de jeugdzorg. We wonen sinds een jaar in Zoeterwoude nadat we een tijd in het centrum van Leiden hebben gewoond. Beiden hebben we als kind thuis een hond gehad (Emma een Duitse Staande genaamd Goof en Robert een Cocker Spaniel genaamd Tippy). De liefde voor honden is er dus al van jongs af aan en de behoefte om zelf voor een hond te zorgen was dan ook groot! In Leiden pasten we regelmatig op verschillende honden, waaronder een Leonberger, Sint Bernard, Berner Sennen, Husky, Cane Corso, Labradors, Labradoedel, Teckel en nog een aantal gemixte rassen. Op die manier konden we ervaren hoe het is om voor verschillende rassen te zorgen. Na onze verhuizing naar Zoeterwoude kwam er ruimte voor ons om zelf een hond te nemen, echt heel gaaf! ”
Wat is de reden dat jullie voor een Berner Sennen hebben gekozen?
“We waren er snel over uit dat we een grote hond wilde. Zo’n gezellige lobbes met een lief, aanhankelijk karakter en makkelijk in de omgang met andere mensen en dieren. Omdat we nog nooit helemaal zelf de verantwoordelijkheid voor het opvoeden van een hond hadden gedragen, wilden we ook een redelijk makkelijk opvoedbare hond. Al deze aspecten vonden wij in het Berner Sennen-ras. Oh, en niet te vergeten vinden we het prachtige honden!” 😉
Waar komt Milo vandaan en wanneer mochten jullie hem verwelkomen?
“We hebben via het internet gezocht naar gerenommeerde Berner Sennen-fokkers. We kwamen uit bij Van de Berjanko in Wekerom, dat was een schot in de roos! We hebben vanaf het begin ontzettend fijn contact gehad en er werd uitgebreid de tijd genomen voor de vragen die we hadden als toekomstig hondeneigenaren. Ze hadden daar twee drachtige teven, waarbij we voor een reutje op de wachtlijst werden gezet. Een paar weken later werd Milo geboren en konden we een aantal zaterdagen langskomen om alvast kennis te maken met hem, dat was geweldig! Hij was zo schatting en onhandig tijdens het spelen met zijn zusjes, echt heerlijk om naar te kijken. Begin oktober 2020 mochten we hem dan eindelijk ophalen! We hadden ons eindeloos voorbereid door te lezen, alle benodigde spullen te verzamelen en vakantie op te nemen.”
Hoe ging de eerste periode met Milo in huis?
“Ondanks dat we wisten dat je de pup constant de mogelijkheid moet geven om buiten te plassen, waren we toch een aantal keer te laat. Dat gebeurt natuurlijk in die periode, maar het voelde wel suf als het dan voor je neus gebeurd en je ook nog realiseerde ‘hij is toch net nog geweest?!’
Ook het uitlaten ging de eerste dagen moeizaam. Met een hoop geduld, enthousiasme en brokjes probeerden we hem over te halen een – voor hem – nieuwe straat in te lopen, omdat hij dat dan niet durfde. De terugweg naar huis ging overigens altijd heel snel, haha! Dan rende hij terug naar z’n veilige haven.
Over moeizaam gesproken; de eerste twee lessen bij Doderer Hondenschool had Milo er nog niet zo’n zin in. Hij leek echt onder de indruk van alles wat op hem afkwam: andere hondjes, veel geluiden, geuren en wij die hem dan probeerden een paar stapjes op het veld te laten zetten. Zelfs voor een hele bak beloningssnoepjes keek hij weg en koos hij liever een rustig en veilig plekje zo dicht mogelijk bij het hek, waar hij dan met z’n kont tegenaan ging zitten. Achteraf bedachten we ons dat we mogelijk wat te hard van stapel liepen met hem door ons eigen enthousiasme. Gelukkig gaven Peter en Frances aan dat elke hond zijn eigen (leer)tempo heeft, dus dat we daar niet te veel over in hoefden te zitten. En Peter kwam nog met de gouden tip om hem niet zijn avondmaaltijd te geven vlak voor de training, maar erna. Heel logisch! Vanaf de derde les ging het allemaal stukken beter en kreeg Milo er duidelijk plezier in. Een paar weken – en vooral kilo’s – verder werden we zelfs het veld opgetrokken aan het begin van de les, zoveel zin had hij er dan in. En nog steeds! Een wereld van verschil met zijn eerste lessen.”
Wat is een typische karaktereigenschap van jullie hond?
“Milo heeft een bijzondere drift om in zijn enthousiasme iets in zijn bek te nemen. Het liefst de touwtjes van onze badjassen als we beneden komen. Sowieso touwtjes in het algemeen vindt hij fantastisch! Toen hij nog jong was vond hij het nodig om poep van de straat te eten. Dat doet hij gelukkig nu minder, maar bij een hoop paardenstront moeten we nog wel even scherp zijn!”
Waar geniet Milo heel erg van?
“We laten hem dagelijks naar een blokje schapenvet of een dentastick zoeken, dat vindt hij echt geweldig! Zwemmen is hij ook vrij snel leuk gaan vinden. Afhankelijk van hoe vies het water is ;), vinden wij het ook fantastisch dat hij zwemt omdat hij dan lekker kan afkoelen met zo’n warme vacht.”
Hoe belangrijk is hondentraining?
“Ontzettend belangrijk! We zijn dan ook direct begonnen vanaf het moment dat het mocht! Milo was toen 3 dagen bij ons. We trainen inmiddels alweer 1,5 jaar bij jullie! Met Goof, de Duitse Staande van Emma’s familie, hebben we vroeger ook bij Doderer Hondenschool getraind en dat was goed bevallen, dus we hoefden niet verder te zoeken. We zijn begonnen met de puppycursus en zijn daarna gelijk doorgegaan met Gedrags- en Gehoorzaamheidtraining. Beide cursussen waren voor ons echt noodzakelijk, omdat we dus nog nooit zelf een hond hadden opgevoed. De feedback die je ontvangt tijdens de trainingen – we hebben zowel van Peter als Frances les gekregen – is heel waardevol, en meekijken bij mededeelnemers trouwens ook!
Bovendien vinden we het leuk om zo’n vast moment in de week te hebben om gefocust en intensief met Milo aan de slag te gaan, dus we zijn nog steeds lekker aan de slag. We zitten nu in de Gedrag- en Gehoorzaamheidsgroep voor gevorderden! Milo vindt het trainen geweldig. Hij wordt altijd helemaal enthousiast als we het terrein oprijden bij het Ghoybos. En als we ons nu bedenken hoeveel hij in 1,5 jaar geleerd heeft, dan is dat echt superveel! Hij weet als we wat van hem vragen, wat de bedoeling is. Alleen heeft hij er (nog) niet altijd zin in. Dat is ook nog de jonge leeftijd, maar daar zit nog ruimte voor verbetering wat ons betreft. Oh en we hebben de vuurwerktraining gedaan toen Milo nog heel jong was! Was ook erg leuk en zinvol om daar meer over te leren en te ervaren!”
Een van de belangrijkste lessen die jullie hebben geleerd op de training?
“Te veel om nu op te noemen. Een waardevolle tip was dat we de oefeningen weer wat simpeler moesten maken als Milo het niet begreep of niet wilde uitvoeren. Om op die manier weer succesmomenten te hebben met hem. Dat was voor hem en voor ons weer veel leuker trainen dan telkens oefeningen aan hem te blijven vragen die niet lukte.”
Hebben jullie nog een tip voor (toekomstige) hondenbaasjes?
“Wij hebben nu veel profijt van een relatief makkelijk ras, omdat we zelf geen ervaren hondenopvoeders zijn. Dat zou ik andere beginnende hondeneigenaren ook aanraden. En veel trainen én vragen stellen op de training zouden we ook aanraden! Het is echt zonde als je ontevreden bent over het gedrag van je hond, maar er niet alles aan doet om dat te veranderen.”
Hoe zien jullie de toekomst met Milo?
“Meer van alles wat we nu al met Milo ondernemen en ervaren. Mede namens Milo willen we zeggen dat het echt een toevoeging is om met een hond te leven! Hij brengt ons op nieuwe plekken, in contact met nieuwe mensen en honden, heerlijk! Mede dankzij de trainingen bij jullie hebben we een hond waar we iedere dag van mogen genieten!”